حرم امام مهربانی
اعتراف میکنم با بچه زیر 2 سال حرم رفتن، عین کابوسه! شاید هم در مورد ضحی جون این مطلب صادق باشه آخه علی، نصف دوندگی های ضحی رو نداشت. از زمانی وارد حرم می شدیم میدوید و از ما دور میشد تا زمانیکه قصد برگشت داشتیم. دویدن ساده نه، بدون کوچکترین نگرانی و دلواپسی جدا می شد و تا می تونست دور میشد. من که بریده بودم اما باباجون ، آی دنبالش میدوید، آی می دوید...
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی